ริมฝั่งหนองหาน
มนต์แคน แก่นคูณ
ฟ้างามยามแลงข้างทุ่งหนองหาน อ้ายนั่งเบิ่งฟ้า
คึดฮอดแก้วตา เจ้าไปสิเล้อ
พระธาตุเชิงชุมถามข่าว ภูพานบ้านเฮายังคอยเสมอ
ใจเค็มคือเกลอ แท้บ่น้องสาว
ฝนปรอยจากฟ้าเหมือนน้ำตาไหล ในใจของอ้าย
เป็นห่วงคนไกล บ่ มีข่าวคราว
น้ำหลากหนองหานฝูงปลา ชวนกันพาลอยลงลำปาว
ดั่งใจผู้สาว ที่ไปหวั่ง หวั่ง
*อ้าย บ่ แม่นผาแดง บ่ มีมนต์แต่งไปอ้อนไปเว้า
ให้คนลืมคราว คึดฮอดความหลัง
ย่านผู้เขียวใบหม่อน ไปหลงคำวอนของคนมีตังค์
ย่านเขาเด็ดนาง ไปใส่ต้มยำ
**ฟ้างามยามแลงข้างทุ่งหนองหาน เป็นสีโศกโศก
ส่งใจกับนก ไปบอกคนงาม
เจ้าสีนานวลของอ้าย คั่น บ่ ลืมไลฮักและถ้อยคำ
อยากให้กลับลำ คืนทุ่งหนองหาน
( ซ้ำ * , ** )
